BLISKOŚĆ Z REALNĄ RZECZYWISTOŚCIĄ

"(...)  Gdy śpiewam piosenki mojego autorstwa , bardzo często szokuję i wzbudzam w słuchaczach pewnego rodzaju zakłopotanie. Myślę, że kiedy po koncercie wracają do domów, to nie tylko wspominają mnie jako wykonawcę swej własnej egzekucji , ale również zastanawiają się, ile razy w swoim życiu woleli zdusić pewne słowa i na chwilę oddalić od siebie świadomość własnej słabości. Myślę, że w takich chwilach niektórzy mogą mi nawet po cichu zazdrościć łatwości wypowiadania trudnych słów. (...) "

                                                          / Marcin Różycki: fragment z tomiku "ILUZJONISTA"/

Tomik wydany w 2009 roku. Ile prawdziwych i ponadczasowych słów jest w nim zawarte to chyba sami wiecie. Tak właśnie było- po każdym koncercie człowiek miał ciary przez kilka dni na plecach i ciągle myślał o tym wydarzeniu.
Teksty Marcina to bliskość z realną rzeczywistością i ze zwykłym człowiekiem.
W swojej twórczości miał własną ideę: dawać wszystko z siebie publiczności, czytelnikom, poprawiać im humor, a przy okazji odsłaniał kotarę tematów tabu, które często krępują każdego człowieka. Są to tematy egzystencjalne, pokazujące przemyślenia i słabości każdego człowieka. Myślę, że przy okazji Marcin robił to samo z własna psychiką.
Swoimi wierszami trafiał i trafia w dusze każdego czytelnika, a jego wykonanie piosenek opartych na własnej twórczości , ze wspaniałym głosem - przeszywa duszę na wylot wywołując wielkie i bardzo głębokie emocje w słuchaczach.
Każdy człowiek dąży do tego by być dobrym, tylko nie zawsze wybiera te dobre drogi. Trzeba wiele przejść by odnaleźć tę właściwą. Nie trzeba bać się własnych błędów, bo każdy z nich daje nam naukę. Nie ma co żałować tego co było, bo i złe i dobre  mają swój cel i nadają sens ludzkiej egzystencji. To wszystko i wiele innych cennych wskazówek wyczytałam w utworach Marcina. Nie wiem jakie jest Wasze zdanie i co Wy odnaleźliście w sobie dzięki temu, że poznaliście twórczość tego artysty, ale myślę, że po części zgodzicie się ze mną.  Marcin z niebywałą prostotą i lekkością mówił i pisał o tym wszystkim. Szczerość jaką nas - czytelników obdarzył, otwiera oczy w wiadomych tematach, wiadomych ale jakże często krępujących ludzi. Był normalnym człowiekiem, nigdy nie uważał się za lewitującą gwiazdę. Nie wstydził się własnych słabości i swojego życia. Ośmielę się nawet stwierdzić, że te kontrowersyjne wypowiedzi w filmie "La La La La..." p. Stankiewicz czy też w różnych artykułach o nim, dodają mu  wręcz uroku, a to świadczy o jego szczerej normalności w tym jaki był.
Marcin odszedł cieleśnie, ale duchowo jest tu ciągle z nami- w swojej twórczości. I choć pozostawił po sobie w sercach smutek , jednocześnie powstała radość, że możemy mieć go ciągle obok siebie słuchając jego piosenek, oglądając filmiki, czytając jego wiersze i refleksje.

Filmik pochodzi z archiwalnych szuflad TV

POZDRAWIAM / Aga S.